EL
EN
Ο παλιός παραδοσιακός οικισμός της Νικήτης συναρπάζει με την ομορφιά του. Εδώ, περπατώντας μέσα στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, μπορείτε να απολαύσετε τα όμορφα, ανακαινισμένα, πέτρινα σπίτια, με κεραμιδένιες βεράντες και ξύλινα μπαλκόνια με λουλούδια. Μπορείτε να περπατήσετε μέχρι το πέτρινο Ναό του Αγίου Νικήτα (1867), και στη συνέχεια να κατεβείτε σε μία μικρή πλατειούλα με ένα μεγάλο σφεντάμι και να καθίσετε στη σκιά του σε μια άνετη ταβέρνα, απολαμβάνοντας την παραδοσιακή κουζίνα.
Κλείνεις τα μάτια, επιτρέποντας στις υπόλοιπες τέσσερις αισθήσεις να οξυνθούν. Ξυπόλητα παιδικά τρεχαλητά αντηχούν στα αυτιά σου. Μυρωδιές από σόμπες που σιγοκαίνε και ζυμώματα που βγαίνουν από τον ξυλόφουρνο. Μυρίζει πεύκο και αέρας πιο καθαρός από αυτόν που αντέχουν τα πνευμόνια σου. Είσαι στην Παλαιά Πόλη Νικήτης, κάπου στο 1957 και ανοίγεις τα μάτια. Κι όμως, είσαι στην Παλιά Νικήτη του 2019. Αναρωτιέσαι πώς σου γεννήθηκαν αυτές οι αλλοτινές σκέψεις, άλλωστε το 1957 δεν είχαμε καν γεννηθεί.
Το χωριουδάκι είναι τόσο παραδοσιακό, ώστε σε βάζει να ξεσκονίσεις τα παλιά σου βιβλία ιστορίας, μάθημα που τόσο μισούσες στο λύκειο. Σύμφωνα, λοιπόν, με την προφορική παράδοση, το παλιό χωριό της Νικήτης, ιδρύθηκε όταν πρόσφυγες των παράκτιων περιοχών αναγκάστηκαν να μετακινηθούν στην ενδοχώρα, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις διαρκείς πειρατικές επιδρομές. Έτσι ξεκίνησε την ύπαρξή του ως μοναστηριακό μετόχι την ύστερη Βυζαντινή περίοδο. Το 1912, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Νικήτη συνέχισε να αναπτύσσεται και άρχισαν να χτίζονται νέα σπίτια, ολοένα και πιο κοντά στη θάλασσα. Το παλιό χωριό άρχισε να ερημώνει, και ο πληθυσμός να μετοικεί στην πλέον σύγχρονη Νικήτη.
